ديوونه کيه؟ عاقل کيه؟
ديوونه کيه؟

 

        عاقل کيه؟

 

               جونور کامل کيه؟

 

واسطه نيار، به عزتت خمارم

 

              حوصله‌ي هيچ کسي رو ندارم

 

کفر نمي‌گم، سوال دارم

 

                   يک تريلي محال دارم

 

                     تازه داره حاليم مي‌شه چي‌کاره‌ام

 

                                مي‌چرخم و مي‌چرخونم ? سياره‌ام !

 

تازه ديدم حرف حسابت منم

 

                         طلاي نابت منم

 

                     تازه ديدم که دل دارم، بستمش !

 

راه ديدم نرفته بود ، رفتمش

 

     جوونه‌ي نشکفته رو ، رستمش

 

            ويروس که بود حاليش نبود ، هستمش

 

جواب زنده بودنم مرگ نبود؛

 

                                   جون شما بود؟

 

مردن من مردن يک برگ نبود؛

 

                                تو رو به خدا بود؟

 

اون همه افسانه و افسون ولش؟

 

                        اين دل پر خون ولش؟

 

دلهره‌ي گم کردن گدار مارون ولش؟

 

        تماشاي پرنده‌ها بالاي کارون ولش؟

 

             خيابونا، سوت زدنا، شپ شپ بارون ولش؟

 

ديوونه کيه؟

 

      عاقل کيه؟

 

            جونور کامل کيه؟

 

  گفتي بيا زندگي خيلي زيباست؛

 

                                             دويدم !

 

چشم فرستادي برام تا ببينم؛

 

                                           که ديدم !

 

پرسيدم اين آتش بازي تو آسمون معناش چيه؟

 

کنار اين جوب روون معناش چيه؟

 

                    اين همه راز، اين همه رمز

 

                             اين همه سر و اسرار معماست؟

 

آوردي حيرونم کني که چي بشه؟

 

                                             نه والله!

 

مات و پريشونم کني که چي بشه؟

 

                                             نه بالله!

 

پريشونت نبودم؟

 

                     من ، حيرونت نبودم؟

 

تازه داشتم مي‌فهميدم که فهم من چقدر کمه

 

                اتم تو دنياي خودش حريف صد تا رستمه

 

گفتي ببند چشماتو وقت رفتنه

 

                   انجير مي‌خواد دنيا بياد،

 

                                        آهن و فسفرش کمه

 

چشماي من آهن انجير شدن

 

             حلقه‌اي از حلقه‌ي زنجير شدن . . .

 

عمو زنجير باف ، زنجيرتو بنازم

 

                  چشم من و انجيرتو بنازم

--------------------------------------------------------

 
مردگان

 
چه مهمانان بي دردسري هستند مردگان

نه به دستي ظرفي را چرك مي كنند

نه به حرفي دلي را آلوده

تنها به شمعي قانعند

و اندكي سكوت...

--------------------------------------------------------

 
بي شک جهان را به عشق کسي آفريده اند

 
بي شک جهان را به عشق کسي آفريده اند

چون من که آفريده ام از عشق جهاني براي تو

-------------------------------------------------------

 
پروانه

 
اين همه نفي

درد جان فرساي دگرديسي جهان است

بر جان هنر ،

تا از کرم کور بي دست و پا

پروانه اي بسازد هزار رنگ !

------------------------------------------------------

 
آلزايمر

 
پير مرد همسايه ما

                            فقط آلزايمر داشت
ديروز

          بي خودي شلوغش کرده بودند
او فقط فراموش کرده بود

                               که

                                   از خواب بيدار شود!

-----------------------------------------------------

 
به ساعت نگاه مي كنم:

 
به ساعت نگاه مي كنم:

                          حدود سه نصفه شب است

چشم مي بندم تا مبادا چشمانت را از ياد برده باشم

و طبق عادت كنار پنجره مي روم

سوسوي چند چراغ مهربان

وسايه هاي كشدار شبگردانه خميده

و خاكستري گسترده بر حاشيه ها

و صداي هيجان انگيز چند سگ

و بانگ آسماني چند خروس

از شوق به هوا مي پرم چون كودكي ام

و خوشحال كه هنوز

             معماي سبز رودخانه از دور

                                          برايم حل نشده است

آري!

از شوق به هوا مي پرم

                            و خوب مي دانم

سالهاست كه مرده ام

----------------------------------------------------------

 
بگذار منتـظـر بمانند

 

مي داني؟

يک وقت هايي بايد

روي يک تکه کاغذ بنويسي

                           تـعطيــل است!

و بچسباني پشت شيشه ي افـکارت

بايد به خودت استراحت بدهي

دراز بکشي

دست هايت را زير سرت بگذاري

به آسمان خيره شوي

و بي خيال ســوت بزني

در دلـت بخنــدي به تمام افـکاري که

پشت شيشه ي ذهنت صف کشيده اند

آن وقت با خودت بگويـي :

بگذار منتـظـر بمانند !

--------------------------------------------------

 
به خانه مي رفت

 
به خانه مي رفت

با كيف

           و با كلاهي كه بر هوا بود

چيزي دزديدي؟

                  - مادرش پرسيد -

دعوا كردي باز؟

                     - پدرش گفت -

و برادرش كيفش را زير و رو مي كرد

به دنبال آن چيز

                   كه در دل پنهان كرده بود

تنها مادربزرگش ديد

                      گل سرخي را در دست فشرده كتاب هندسه اش

                                                                      و خنديده بود

--------------------------------------------------------------------

 
آوار رنگ

 
هيچ وقت

هيچ وقت نقاش خوبي نخواهم شد  

امشب دلي کشيدم

شبيه نيمه سيبي

که به خاطر لرزش دستانم

در زير آواري از رنگ ها

ناپديد ماند

-------------------------------------------------------------------

 
بيکرانه

 
در انتهاي هر سفر

در آيينه

دار و ندار خويش را مرور مي کنم

اين خاک تيره اين زمين

پاپوش پاي خسته ام

اين سقف کوتاه آسمان

سرپوش چشم بسته ام

اما خداي دل

در آخرين سفر

در آيينه به جز دو بيکرانه کران

به جز زمين و آسمان

چيزي نمانده است

گم گشته ام ‚ کجا

نديده اي مرا ؟

-----------------------------------------------------

 

 

 

 

 

 

 

 

               

                           چشم من و انجيرتو بنازم . . .